Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Μαΐου 2024

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Μαΐου 2024, Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων (Μάρκ. ιε΄ 43 – ις΄ 8)

43 ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βου­λευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλη­σε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ, ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ­ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώ­ρουν ποῦ τίθεται. 

ις΄ 1 Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγ­δαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠ­­­γόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλ­θοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 2 καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦ­σιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνη­­μεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξι­οῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευ­κήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 7 ἀλλ᾿ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέ­τρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄ­­­ψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

43 ἦλθε ὁ Ἰωσήφ πού καταγόταν ἀπ’ τήν πόλη Ἀρι­μα­­θαία, ἕνα σεβαστό καί ἐπίσημο μέλος τοῦ ἰουδαϊκοῦ συ­ν­εδρίου, πού εἶχε πιστέψει κι αὐτός στό κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ γιά τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί περίμενε τή βα­σι­λεία αὐτή χωρίς νά κλονισθεῖ ἡ ἐλπίδα του ἀπό τό θά­νατο τοῦ Ἰησοῦ· αὐτός λοιπόν τόλμησε καί παρουσιά­στηκε στόν Πιλάτο καί ζήτησε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 44 Ὁ Πιλάτος μάλιστα ἔμεινε ἔκπληκτος κι ἀπόρησε πού τόσο γρήγορα εἶχε κιόλας πεθάνει ὁ Ἰησοῦς. Κι ἀφοῦ προσκάλεσε τόν ἑκατόνταρχο, τόν ρώτησε ἐάν εἶχε ὥρα πολλή πού πέθανε. 45 Κι ὅταν ἔμαθε ἀπό τόν ἑκατόνταρχο ὅτι πραγματικά πέθανε ὁ Ἰησοῦς, χάρισε τό σῶμα του στόν Ἰωσήφ. 46 Κι ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἀγόρασε καινούργιο καί ἀμετα­χεί­ριστο σεντόνι καί κατέβασε τόν Ἰησοῦ ἀπό τόν σταυρό, τύλιξε τό σῶμα του στό σεντόνι καί τόν ἔβαλε κάτω σ’ ἕνα μνημεῖο, τό ὁποῖο ἦταν σκαλισμένο μέσα στό βράχο· καί κύλισε ἕνα μεγάλο λίθο πάνω στό στόμιο τοῦ μνημείου κλείνοντας ἔτσι τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου. 47 Στό μεταξύ ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί ἡ Μαρία τοῦ Ἰωσῆ παρακολουθοῦσαν προσεκτικά καί μέ πολύ ἐνδια­φέ­ρον ποῦ τοποθετήθηκε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.

ις΄ 1 Αφοῦ πέρασε τό Σάββατο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καί ἡ Σαλώμη ἀγόρασαν τό βράδυ τοῦ Σαββάτου ἀρώματα, γιά νά ἔλθουν τό πρωί στόν τάφο καί νά ἀλείψουν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 2 Καί πολύ πρωί τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος ἔρχονται στό μνημεῖο τήν ὥρα πού ὁ ἥλιος ἄρχισε νά διαλύει τό πρωινό σκοτάδι, καθώς πῆρε ν’ ἀνατέλλει κάτω ἀπ’ τόν ὁρίζοντα. 3 Κι ἔλεγαν μεταξύ τους: Ποιός θά μᾶς κυλίσει τή μεγάλη πέτρα μακριά ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου; 4 Μόλις ὅμως ἔστρεψαν τά μάτια τους πρός τά ἐκεῖ, εἶ­δαν ὅτι εἶχε μετατοπισθεῖ ἡ πέτρα μακριά ἀπ’ τό μνη­μεῖο. Καί τά ἔλεγαν αὐτά μεταξύ τους, διότι ἡ πέτρα αὐτή ἦταν πολύ μεγάλη καί δέν ἦταν εὔκολο νά μετακινηθεῖ. 5 Κι ἀφοῦ μπῆκαν στό μνημεῖο, εἶδαν ἕνα νέο πού κα­θόταν στά δεξιά τοῦ μνημείου καί ἦταν ντυμένος μέ λευ­κή στολή, καί γέμισαν μέ τρόμο καί κατάπληξη. 6 Αὐτός ὅμως τούς εἶπε: Μήν τρομάζετε καί μή φοβάστε. Ξέρω ποιόν ζητᾶτε. Ζητᾶτε τόν Ἰησοῦ τόν Ναζαρηνό τόν ἐσταυρωμένο. Ἀναστήθηκε. Δέν εἶναι ἐδῶ. Νά, εἶ­ναι ἀδειανό τό μέρος πού τόν ἔβαλαν. 7 Ἀλλά πηγαίνετε καί πέστε στούς μαθητές του καί ἰδι­αι­τέρως στόν Πέτρο, πού ἔχει ἀνάγκη παρηγοριᾶς καί βε­βαιώσεως ὅτι συγχωρήθηκε γιά τήν ἄρνησή του, ὅτι πηγαίνει πρίν ἀπό σᾶς στή Γαλιλαία καί σᾶς πε­ρι­μένει ἐκεῖ. Ἐκεῖ θά τόν δεῖτε, ὅπως σᾶς τό εἶπε πρίν σταυ­ρω­θεῖ. 8 Ἐκεῖνες τότε βγῆκαν κι ἔφυγαν ἀπό τό μνημεῖο. Ἦταν μά­λιστα γεμάτες τρόμο καί ἔκσταση. Δέν εἶπαν ὅμως τί­­ποτε σέ κανένα, διότι ἦταν φοβισμένες.