Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Ὀκτωβρίου 2024

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Ὀκτωβρίου 2024, Δ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 4-15)

4 Συνιόντος δὲ ὄχλου πολλοῦ καὶ τῶν κατὰ πόλιν ἐπιπορευομένων πρὸς αὐ-τὸν εἶπε διὰ παραβολῆς· 5 ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πε­τεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· 6 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· 7 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέ­σῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμ­φυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀ­πέ­πνιξαν αὐτό· 8 καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατοντα­πλασίονα. ταῦτα λέγων ἐ­­­φώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. 9 Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη; 10 ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. 11 ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· 12 οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρ­­- χεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαν­τες σωθῶσιν. 13 οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅ­ταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗ­τοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφί­σταν­ται. 14 τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκού­σαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡ­­δο­νῶν τοῦ βίου πορευόμε­νοι συμπνί­γονται καὶ οὐ τελε­­­σφοροῦ­σι. 15 τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαν­τες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομο­νῇ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

4 Κι ἐνῶ μαζευόταν πολύς λαός κι ἔρχονταν ἀπό κά­θε πόλη κοντά του γιά νά τόν ἀκούσουν, ὁ Κύριος τούς εἶπε μέ παραβολή: 5 Βγῆκε ὁ σποριάς στό χωράφι του, γιά νά σπεί­ρει τό σπόρο του. Καί καθώς ἔσπερνε, μερικοί σπό­ροι ἔπε­σαν κοντά στό δρόμο τοῦ χωραφιοῦ καί καταπατήθηκαν ἀπό τούς διαβάτες, καί τούς κατέφαγαν τά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ. 6 Ἄλλοι σπόροι πάλι ἔπεσαν πάνω σέ πετρῶδες ἔδα­φος, κι ἀφοῦ φύτρωσαν, ξεράθηκαν, ἐπειδή δέν εἶχαν ὑγρασία. 7 Κι ἄλλοι σπόροι ἔπεσαν σέ ἔδαφος γεμάτο ἀπό σπόρους ἀγκαθιῶν, κι ὅταν τά ἀγκάθια φύτρωσαν μαζί τους, τούς ἔπνιξαν τελείως. 8 κι ἄλλοι σπόροι ἔπεσαν μέσα στή γῆ τή μαλακή καί εὔφορη, καί ὅταν φύτρωσαν, ἔκαναν καρπό ἑκατό φορές περισσότερο ἀπ’ τό σπόρο. Κι ἐνῶ τά ἔλεγε αὐτά, γιά νά δώσει μεγαλύτερο τόνο στούς λόγους του καί γιά νά διεγείρει τήν προσοχή τῶν ἀκροατῶν του, φώναζε δυνατά: Αὐτός πού ἔχει αὐτιά πνευματι­κά καί ἐνδιαφέρον πνευματικό γιά νά ἀκούει καί νά ἐγ­κολ­πώ­νε­ται αὐτά πού λέω, ἄς ἀκούει. 9 Οἱ μαθητές του τότε τόν ρωτοῦσαν καί τοῦ ἔλεγαν: Ποιά εἶναι ἡ ἔννοια καί ἡ σημασία αὐτῆς τῆς παραβο­λῆς; 10 Κι αὐτός τούς ἀπάντησε: Σέ σᾶς πού ἔχετε ἐν­δι­α­φέ­ρον καί καλή διάθεση σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός τή χάρη του νά μάθετε τίς μυστηριώδεις ἀλήθειες τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ· στούς ἄλλους ὅμως μιλάω μέ παραβολές. Αὐτοί δέν ἔχουν ἐνδιαφέρον νά γνωρίσουν καί νά δεχθοῦν τίς πνευματικές ἀλήθειες, καί ὁ νοῦς τους εἶναι ἀμαθής καί ἀνίκανος γιά πνευματική διδασκαλία. Γι’ αὐτό διδάσκω μέ τόν τρόπο αὐτό, γιά νά μήν μποροῦν νά δοῦν βαθύ­τε­ρα καί καθαρότερα, ἄν καί θά βλέπουν μέ τά σωματικά τους μάτια, καί γιά νά μήν μποροῦν νά καταλάβουν, ἄν καί θά ἀκοῦν τή διδασκαλία πού τούς ἐξηγεῖ τά μυστήρια. Καί τό κάνω αὐτό ὄχι μόνο γιά λόγους δικαιοσύνης, ἀλλά καί ἀπό ἀγαθότητα, γιά νά μήν ἐπιβαρύνουν τή θέση τους περιφρονώντας τήν ἀλήθεια, καί σκληρυνθοῦν πε­ρισ­σότερο. 11 Ἡ σημασία τῆς παραβολῆς εἶναι αὐτή: Ὁ σπόρος συμβολίζει τό λόγο τοῦ Θεοῦ. 12 Τό ἔδαφος πού εἶναι κοντά στό δρόμο συμβολίζει αὐτούς πού ἄκουσαν ἁπλῶς καί μόνο τό λόγο. Ἔπειτα ἔρχεται ὁ διάβολος καί ἀφαιρεῖ τό λόγο ἀπό τίς καρδιές τους, γιά νά μήν πιστέψουν καί σωθοῦν. 13 Τό πετρῶδες ἔδαφος ἐξάλλου πού δέχθηκε τό σπό­ρο συμβολίζει αὐτούς οἱ ὁποῖοι ὅταν ἀκού­σουν τό λόγο τοῦ Θεοῦ τόν δέ­χονται μέ χαρά καί ἐν­θου­­σι­α­σμό. Μέσα τους ὅμως δέν ἔχει αὐτός βαθιά ρίζα, γιά νά στε­ρε­ωθεῖ. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς αὐ­τοί γιά λίγο χρό­νο πιστεύουν, ὅταν ὅμως ἔλθει καιρός πει­ρα­σμοῦ ἤ διωγ­μοῦ ἀπομακρύνονται ἀπό τήν πίστη. 14 Οἱ σπόροι πού ἔπεσαν στά ἀγκάθια συμβολίζουν ἐκεί­νους πού ἄκουσαν τό λόγο τοῦ Θεοῦ κι ἀρχίζουν μέ κάποια προθυμία νά βαδίζουν στό δρόμο τῆς πίστε­ως. Πνίγονται ὅμως ἀπό τίς ἀγωνιώδεις φροντίδες γιά νά ἀποκτήσουν πλούτη, καθώς κι ἀπό τίς ἀπολαύσεις τῆς σαρ­­­­­­κι­κῆς ζωῆς, στήν ὁποία διευκολύνουν τά πλούτη πού ἀπέκτησαν, κι ἔτσι δέν προκόπτουν οὔτε φτάνουν μέ­χρι τό τέλος, προκειμένου νά δώσουν τόν καρπό. 15 Οἱ σπόροι τώρα πού ἔπεσαν στήν εὔφορη γῆ συμ-βο­λί­ζουν τούς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ καρδιά κα­­­­­­λοπροαίρετη, εὐθεία καί ἀγαθή ἄκουσαν καί κατανό­η­σαν τό λόγο καί τόν κρατοῦν σφιχτά μέσα τους, καί καρ­­­ποφοροῦν τίς ἀρετές δείχνοντας ὑπομονή καί καρτε­ρία στίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς καί σ’ ὅλα τά ἐμπόδια πού συναντοῦν στήν ἄσκηση τῆς πνευματικῆς ζωῆς.